Galicia para min sempre
foi unha terra de tópicos. O lugar onde nacín e polo tanto a miña terra que
teño que defender cando alguén se mete con ela…nada máis, algo un pouco
mecanizado que temos todos cando nos preguntan sobre Galicia e automáticamente
contestamos : praias, torre de Hércules, cocido…o típico…isto era Galicia para
min, hasta agora.
Agora non sei se grazas
ou por desgraza ao meu profesor de historia de Galicia, a miña percepción sobre
a miña terra vai cambiando cada vez máis…co que me gustaba a min falar sobre o
cocido e o Racing de Ferrol…pois por culpa de Manolo, isto acabouse. Agora teño
argumentos para falar, aunque sexa un pouco ,da verdadeira terra.
Non tiña nin idea a
verdade, dos segredos que gardaba Galicia, das costumes, das creenzas, e en
xeral, da súa historia. Agora que sei un
pouco máis descubro que Galicia ten unha historia que contar, que moitas veces
estudamos as grandes guerras que sucederon no mundo e nos olvidamos da
esquiniña de alá arriba, si, esa que queda a tomar por culo que somos nós. Nesa
esquiniña ao longo dos séculos sucederon todo tipo de acontecementos e guerras
que estamos cansos de coñecer sobre outros lugares pero que nin nós mesmos
sabemos que fai anos pasou o mesmo na nosa esquiniña….a revolta irmandiña, as
guerras dos castrenses os corruptos donos de pazos en San Sadurniño, a mafia do
Soupiñas, a guerra civil…incluso temos cine de calidade ¡¡¡¡ increíble….
Pois é así…Galicia é
moito máis do que pensaba e leveime unha grata sorpresa ao coñecer un pouquiño
máis sobre a súa historia.
Polo tanto podo afirmar
que Galicia para min e dende a miña ignorancia, é unha terra que a parte de ter
unha torre como dios manda e un cocido que te cagas, é unha terra moito máis
interesante que outras que pensamos que son a repera, pero que está destinada a
un segundo plano renegado do mapa…destinada a ser unha esquiniña olvidada, coa
que non conta ninguén....pero oiches? Que nos quiten o bailado.