Galicia para un galego

Galicia para min sempre foi unha terra de tópicos. O lugar onde nacín e polo tanto a miña terra que teño que defender cando alguén se mete con ela…nada máis, algo un pouco mecanizado que temos todos cando nos preguntan sobre Galicia e automáticamente contestamos : praias, torre de Hércules, cocido…o típico…isto era Galicia para min, hasta agora.

Agora non sei se grazas ou por desgraza ao meu profesor de historia de Galicia, a miña percepción sobre a miña terra vai cambiando cada vez máis…co que me gustaba a min falar sobre o cocido e o Racing de Ferrol…pois por culpa de Manolo, isto acabouse. Agora teño argumentos para falar, aunque sexa un pouco ,da verdadeira terra.

Non tiña nin idea a verdade, dos segredos que gardaba Galicia, das costumes, das creenzas, e en xeral, da súa historia.  Agora que sei un pouco máis descubro que Galicia ten unha historia que contar, que moitas veces estudamos as grandes guerras que sucederon no mundo e nos olvidamos da esquiniña de alá arriba, si, esa que queda a tomar por culo que somos nós. Nesa esquiniña ao longo dos séculos sucederon todo tipo de acontecementos e guerras que estamos cansos de coñecer sobre outros lugares pero que nin nós mesmos sabemos que fai anos pasou o mesmo na nosa esquiniña….a revolta irmandiña, as guerras dos castrenses os corruptos donos de pazos en San Sadurniño, a mafia do Soupiñas, a guerra civil…incluso temos cine de calidade ¡¡¡¡ increíble….

Pois é así…Galicia é moito máis do que pensaba e leveime unha grata sorpresa ao coñecer un pouquiño máis sobre a súa historia.

Polo tanto podo afirmar que Galicia para min e dende a miña ignorancia, é unha terra que a parte de ter unha torre como dios manda e un cocido que te cagas, é unha terra moito máis interesante que outras que pensamos que son a repera, pero que está destinada a un segundo plano renegado do mapa…destinada a ser unha esquiniña olvidada, coa que non conta ninguén....pero oiches? Que nos quiten o bailado.